ฉันสงสัยมาตลอดว่าทำไมผ้าอนามัยแบบสอดจึงห่อด้วยหนังสือพิมพ์ราวกับว่าพวกเขากำลังห่อความอับอายของคนที่ขอมัน ฉันไม่เคยเข้าใจแนวคิดนี้แม้ในตอนที่ฉันอายุสิบสี่ปีและครอบครัวของฉันอยู่ที่บ้านในช่วงวันหยุด เมื่อคุณแม่โทรหาฉันแล้วบอกว่า "ฟังนะลูก ฉันจะให้ใบสั่งยาแก่นายและให้ไปที่ร้านขายยา" ฉันบอกว่า โอเค คุณแม่ให้กระดาษแผ่นนั้นกับฉัน ฉันเปิดอ่านแล้วเขียนว่า WHISPER ฉันรู้เรื่องนี้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ รู้ว่าประจำเดือนคืออะไร แต่ไม่รู้จักแบรนด์ผ้าอนามัยทำให้ฉันสับสน ฉันคิดว่าฉันจะนำพา whispers ไปยังที่นั่นได้อย่างไร วันนั้นฉันไปกับคุณยายที่ร้านขายยา คุณยายเอาใบสั่งยาจากฉันแล้วให้กับผู้ชายในร้านขายยา สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจคือเขาโทรหาผู้หญิงที่ทำงานในร้านขายยาให้มอบผ้าอนามัยให้กับเราผ่านกระดาษแผ่นนั้น แต่ไม่หยุดแค่นั้น เธอมานำหนังสือพิมพ์และผ้าอนามัยไปข้างในห่อแล้วให้กับเรา เมื่อเห็นแพ็คผ้าอนามัยในมือเธอ ฉันก็เริ่มเข้าใจว่ามันคืออะไร ในฐานะเด็กที่โตมาในยุคที่เรียนรู้โฆษณาสนุก ฉันจำได้จาก "การรั่วไหลของชิกชิกไปจนถึงตอนนี้เดินก้าวไปด้วยความสะดวกสบายอย่างเต็มที่ - Whisper choice ultra-clean, dry, fresh Whisper ฉันคิดว่าบางทีคนแถวนั้นอาจจะไม่ได้รับการศึกษาและด้วยเหตุนี้จึงห่อผ้าอนามัย ฉันอายุสิบสี่ปีกลับบ้านด้วยความสับสน วุ่นวายและความคิดทั้งหมดเหล่านั้นทำให้ฉันอยู่ในภวังค์ ฉันยังคงมีคำถามว่าทำไมคุณแม่ถึงไม่ได้สอนฉันในวันนั้น? หลังจากผ่านไปไม่กี่เดือน ฉันก็เริ่มมีประจำเดือน ในช่วงแรกเป็นคุณแม่และคุณพ่อที่เคยซื้อผ้าอนามัย โชคดีที่การสนทนาเกี่ยวกับประจำเดือนที่บ้านของฉันไม่ได้เป็นเรื่องต้องห้าม แต่ฉันสังเกตเห็นหลายครั้งว่าที่นี่ก็ยังมีการห่อผ้าอนามัยเช่นกัน ทำไม ฉันหมายถึงทำไมวัฒนธรรมการห่อนี้ถึงมีอยู่ทุกที่ที่ฉันไป ทำไมมันถึงเป็นเรื่องต้องห้าม? เราละอายใจอะไร? เราละอายใจที่จะถือแพ็คผ้าอนามัยที่ไม่ได้ห่อไว้ในมือของเราหรือเปล่า? คุณละอายใจที่คนอื่นรู้ว่าเรากำลังมีประจำเดือน หรือเรากำลังห่อความอับอายของการเป็นผู้มีประจำเดือนไว้ในหนังสือพิมพ์เหล่านั้น