![translation](https://cdn.durumis.com/common/trans.png)
Dit is een door AI vertaalde post.
Selecteer taal
Samengevat door durumis AI
- De auteur geeft uiting aan verwarring over de praktijk van het inpakken van maandverband in krantenpapier in India en bevraagt de schaamte die gepaard gaat met menstruatie.
- De auteur herinnert zich een persoonlijke ervaring waarbij maandverband werd ingepakt in krantenpapier, ondanks dat haar familie niet uit een dorp kwam, wat leidde tot verdere verbazing.
- De auteur werpt de vraag op waarom menstruatie als een taboe wordt beschouwd en waarom maandverband in krantenpapier wordt gewikkeld, en suggereert de onderliggende schaamte die gepaard gaat met het natuurlijke lichamelijke proces.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom maandverband in kranten wordt verpakt, alsof ze de schaamte van degene die erom vroeg, verpakken. Ik begreep het concept toen ik veertien was en mijn familie op vakantie was in het dorp, niet. Ooit belde mijn moeder me en zei: "Luister, beta, ik zal je een briefje geven en die bij de apotheek geven." Ik zei: "Oké." Ze gaf me dat papiertje. Ik opende het en las -WHISPER. Ik was half bewust, alleen wetende wat een menstruatie was, maar het niet kennen van de merken van maandverband maakte me verward en ik dacht: hoe ga ik die whispers halen? Die dag ging ik met mijn dadi naar de apotheek, zij nam het briefje van me af, gaf het aan de man in de apotheek. Wat me schokte was dat hij de dame die in de apotheek werkte, riep om ons maandverband te geven, en wel via dat papiertje, maar het hield daar niet op, ze kwam, nam de krant en het maandverband, ging naar binnen, verpakte het en gaf het aan ons. Toen ik dat pakje maandverband in haar handen zag, kreeg ik een idee wat het was. Als kind uit een tijdperk waar het leuk was om reclames te leren, herinnerde ik me van "lekken, chik chik tot nu toe met volkomen gemak stappen, Whisper keuze ultra schoon, droog, fris Whisper. Ik dacht misschien zijn de mensen daar niet zo goed opgeleid en daarom het maandverband verpakken. De veertienjarige ik keerde thuis terug, verward, door elkaar en al die gedachten brachten me in een trance. Ik heb nog steeds een vraag, waarom heeft mijn moeder me die dag niet opgevoed? Na een paar maanden begon ik te menstrueren. In de eerste dagen waren het mijn moeder en vader die maandverband haalden. Gelukkig was het menstruatiegesprek thuis geen taboe, maar ik heb gemerkt dat hier ook vaak het maandverband wordt verpakt. Waarom, ik bedoel waarom deze verpakkingscultuur overal waar ik ga? Waarom is het een taboe? Waar schamen we ons voor? Schamen we ons ervoor om het ongeopende pakje maandverband in onze hand te houden? Schaam je je ervoor dat mensen weten dat we menstrueren? Of verpakken we de schaamte van een menstruator in die kranten.